16 Οκτωβρίου, 2008

ΝΑ'ΣΟΥΝ ΑΣΤΕΡΙ ΚΑΙ ΕΣΥ...

Έτρεχαν οι άνθρωποι. Άλλοι ήξεραν τον προορισμό τους, άλλοι άπλα στέκονταν στην μέση κοιτώντας σαστισμένοι τους προορισμούς. Μα όλοι έτρεχαν να προλάβουν. Να βρουν τον φίλο, την οικογένεια, τον σύντροφο, τον συνέταιρο, την ηρεμία τους. Έτρεχαν λες και το κάθε δευτερόλεπτο θα άλλαζε την πορεία των γεγονότων.
Έγω έμεινα να με παρασύρει αυτό το ηλίθιο ρεύμα της βιασύνης. Δεν είχα κάτι να προλάβω, ούτε να συναντήσω. Ήταν η ώρα που είχα τελειώσει με τις εργασιακές εκκρεμότητες και τις κοινωνικές μου συναναστροφές. Ήμουν για ολόκληρη την ημέρα μια σωστή επαγγελματίας, μια καλή φίλη και μια ευχάριστη παρέα. Η παράσταση σχολάει γύρω στις 9. Εκεί πια γυρίζω στα πάτρια δικά μου εδάφη, στην εποχή του Νώε...
Νομίζω πως πια έχω ξεχάσει τις αισθήσεις. Αν κάνει κρύο ή ζέστη, αν είναι αργά ή νωρίς, αν σε θυμάμαι ή αν σε ξεχνάω. Κι όλο γυρίζω σε κρυφές γωνιές της μνήμης για να θυμάμαι πως όντως κάποτε έτρεχα κι εγώ όπως όλοι αυτοί οι δαιμονισμένοι..
- Τι έχεις?
-Να, νιώθω μόνη μου...
- Ξέρεις παλιά λέγανε μια ιστορία για ένα αστέρι κι ένα ψαράκι. Έβγαινε το αστέρι κάθε βράδυ στον ουρανό και παραπονιόταν πως ήταν μόνο του κι όλο έκλαιγε. Και κάθε βράδυ το ψαράκι του έλεγε "έλα μην κλαίς, εγώ είμαι εδώ, έλα λίγο πιο κοντά". Με τον καιρό το κατάφερε και πλησίασε την θάλασσα. Μα δεν μπορούσαν να είναι μαζί. Το ψάρι δεν μπορούσε να ζήσει έξω απο το νερό. Κι έτσι το αστέρι αποφάσισε να πέσει στη θάλασσα.
- Ναι, και?..
- Πάντα υπάρχει κάποιος..
- Δώσε μου διεύθυνση και αριθμό..

5 σχόλια:

Morpheus είπε...

Να 'βλεπες χαμόγελο που έχω τώρα...
Μ'άρεσε...
"Πάντα υπάρχει κάποιος...". Αλήθεια είναι. Πάντα υπάρχει κάποιος, κάτι, αρκεί να κοιτάξεις καλά και θα το δεις... Θα το βρεις.
Τόσα αστέρια αστράφτουν εκεί ψηλά. Κάποιο θα μαγευτεί και θα σου έρθει... Και θα είναι δικό σου.
(Μου είχανε λείψει αυτά τα λόγια σου...)

Χριστίνα Ανέφελη είπε...

Τι όμορφη ιστορία! Κι εγώ χαμογέλασα, κουράγιο πολύ πήρα, τη στιγμή αυτή που το έχω ανάγκη.

Το ότι υπάρχει όμως πάντοτε κάποιος, αυτό είναι απόλυτη αλήθεια. Τελευταία το αντιλαμβάνομαι όλο και πιο συχνά, και δεν μπορώ παρά να νιώσω ευγνωμοσύνη...

Εσύ πάντως είσαι αστέρι, το εννοώ! Καλό σου βράδυ Χριστινάκι...

giannis είπε...

kalh mou thn address kton aritmo ton psaxneis monos tou kathenas...mh perimeneis na rthoun apo ton ourano kapoia basika...

xarika pou lithike to net problem k se ksanadiabazo

Christina Noe είπε...

Άρτεμις απο το στόμα σου...!!!

Γειτονάκι μου έχεις δίκιο απλά πολλές φορές επικεντρωνόμαστε σε αυτά που δεν έχουμε πάρα σε αυτά που μας αγκαλιάζουν..

Γιάννη,ξαναδιάβασε το...

Φιλιά πολλά!!

lakis είπε...

Το ζόρι είναι να βρεις αυτόν τον κάποιο. Ίσως και να τον προσπέρασες τότε που έτρεχες και τώρα πρέπει να χαμηλώσεις ταχύτητα για να σε φτάσει.