07 Νοεμβρίου, 2008

NIΩΘΩ ΜΕΓΑΛΗ ΜΟΝΑΞΙΑ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΠΛΗΘΟΣ..

Κολωνάκι. Παρασκευή βράδυ. Κόσμος. Το ένα ποτήρι κρασί να διαδέχεται το άλλο. Τα σφηνάκια πηγαινοέρχονταν. Γέλια. Άνθρωποι που συναντήθηκαν μετά το γραφείο για να υποδεχτούν θριαμβευτικά το σαββατοκύριακο. Ξανά γέλια. Αυτό το τραγούδι μου αρέσει πολύ... "Nothing's sweet about me..." Καπνός. Δεν μπορώ να ανασάνω. Ο κόσμος πυκνώνει. Όντως διασκεδάζουν όλοι αυτοί?...
Ένιωσα τόσο μόνη μου ξαφνικά. Εκεί στο κέντρο της παρέας και της προσοχής που καθόμουν αναπαυτικά. Το χαμόγελο μου πήρε άλλη όψη αλλά μέσα στο σκοτάδι κανείς δεν το πρόσεξε. "Ευτυχώς" σκέφτηκα απο συνήθεια. Μα τώρα που το σκέφτομαι καλύτερα γιατί "ευτυχώς"? Γιατί όχι "δυστυχώς"? Γιατί ποτέ κανείς δεν ρώτησε?
Είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου να μην ρωτάω γιατί, μα ήταν απο τις υποσχέσεις εκείνες που ενδίδουν στον πρώτο πειρασμό που θα σταθεί στον δρόμο τους. Σαν πόρνες πολυτελείας τις φαντάζομαι στην γωνιά του μυαλού μου, να ψάχνουν το εξιλαστήριο θύμα για το απονενοημένο..
Πάλι τα ίδια γράφω. Χρόνια τώρα. Με το ίδιο παράπονο και την ίδια πίκρα. Με λιγότερη ένταση και με διαφορετικές λέξεις. Με το ίδιο νόημα και διαφορετικό περιεχόμενο. Με το ίδιο θολό φεγγάρι οδηγό. Μόνο οι νότες άλλαξαν. Το τέμπο. Μα και πάλι ποιος κατάλαβε ποτέ την διαφορά?..

11 σχόλια:

Χριστίνα Ανέφελη είπε...

...Κι εμένα μου συνέβαινε κάποτε. Συχνά. Γι' αυτό αποφάσισα να εστιάσω σε εκείνους που αξίζουν την προσοχή μου και αποφεύγω, πια, εκείνους που απλώς "διασκεδάζουν". Περνάω πολύ καλύτερα από τότε!

Πολύ όμορφο το κείμενό σου, για ακόμα μια φορά, γειτονάκι μου! Απόλαυσα την κάθε του λέξη.
Καληνυχτούδια και φιλιά...

Christina Noe είπε...

Προσπαθώ μη νομίζεις...
Σε καληνυχτίζω κι εγώ γειτονάκι μου!
Φιλιά πολλά!

Sweet and bitter είπε...

Αυτά που γράφει η Ανέφελη είναι αυτά που θα σου έλεγα κι εγώ!

Και μην ανησυχείς: όταν θα είναι να σε προσέξουν, αυτό θα γίνει! Και τότε δε θα χρειάζεται να απολογηθείς!

Φιλιά και καληνύχτες!

ΠΡΑΣΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ ΔΕΜΕΝΗ είπε...

μου συμβαίνει πολύ συχνά να είναι ανάμεσα σε πολύ κόσμο και να νοιώθω μόνη.
Νομίζω πως η καλύτερη διασκέδαση είναι να αδιαφορούμε για τους άλλους και να διαλάγουμε τρόπους διασκέδασης που ικανοποιούν εσένα και μόνο εσένα

geokalp είπε...

δεν είναι τόσο σοβαρό...
κάποια αλλαγή χρειάζεσαι!

πολλά φιλιά!

lakis είπε...

Αυτό μου συμβαίνει πια τόσο συχνά που δεν μπαίνω καν στον κόπο να το αναφέρω. Αυτό το "παντού ξένος" είναι το μεγάλο μου κρίμα, έτσι μπορώ να πω ότι σε καταλαβαίνω. Μέρα καλή

giannis είπε...

telika esy idia meneis e....

xarika pou epanhlthes,eixa kairo na se diabaso...

exeis dikio k adiko,oloi pername faseis monaksias k faseis ilithias diaskedashs...
zhse th zoh sou opos thes k opos sou bgainei

day-dreamer είπε...

Χριστινάκι μου...
δεν φταίς εσύ για την μοναξιά...
Φταίει το πλήθος.
Απελπιστικά γεμάτο και σπαραχτικά ανούσιο...
Εύχομαι να βρεις το "ένα" που είναι αρκετό να σε γεμίσει και να σε καλύψει!
Σε φιλώ!

ενας ανοητος αντρας είπε...

χριστινα
που εισαι καλε?

ασε τις μοναξιες
μεσα στον κοσμο
ελα να συνεχισουμε
γιατι αρχισαν να με παιρνουν στο μεζε

μην αργεις
υ.γ. ολοι μονοι ειμαστε οπου και να ειμαστε οπως και να ειμαστε
στιγμες μοναχα στιγμες ...

elf είπε...

(Κάλλιο αργά παρά ποτέ. Περνάμε φάση άρνησης και οι δύο μάλλον).
Τι τα θες τα Κολωνάκια, αγάπη μου; Έλα να πιούμε ένα κρασάκι στην Πλάκα ή του Ψυρρή, να μεθύσουμε και να γελάμε.
Έτσι κι αλλιώς όλοι τα ίδια γράφουμε. Τις εμμονές μας. Μέχρι να τις ξορκίσουμε και να βρούμε άλλες. Και κανείς δεν καταλαβαίνει. Φιλιά.

Dimitris είπε...

Βαριά που μοιάζει η μοναξιά...σαν είναι γύρω σου πολλοί.

Υ.Γ.συμφωνώ με elf