22 Φεβρουαρίου, 2008

Οι άνθρωποι δεν γεννιούνται μόνο τη μέρα που τους φέρνει στον κόσμο η μάνα τους,μα η ζωή τους αναγκάζει να ξεαναγεννηθούν,μόνοι τους πλέον,μια και δυο και πολλές φορές ακόμα...

Απόσπασμα απο το "Ο έρωτας στα χρόνια της χολέρας" Gabriel Garcia Marquez

6 σχόλια:

giannis είπε...

oso omos perna o kairos k ksanagenniesai sinithizeis to pno k to sok ths 1 epafhs me ton alithino kosmo....pote de xanetai h mageia bebaia....apla oi ponoi toy toketou kseperniountai me mia anasa pleon...

Christina Noe είπε...

Kathe fora miazi san tin proti kathos ki emeis imaste...kainourgi!...

giannis είπε...

oxi oxi diafono
panta yparxei h mnhmh tou aimatos
pisteuo pos de diagrafoume kt
to kratame panta mesa mas, akoma k se allh zoh an yparxei

Ανώνυμος είπε...

Θα ξαναγεννηθώ σαν μια ανθισμένη πασχαλιά θα να μαι τις ώρες που θα λείπεις και όλο θα λυπάμαι.Στα σφάλματα στα χώματα τα πέταλα μου θα ναι σαν υπόμνημα στα δυο σου χείλια να ναι.

Sweet and bitter είπε...

Εγώ πιστεύω ότι κάθε φορά που γεννιόμαστε μαθαίνουμε και κάτι! Αλλά αυτός ο καινούργιος εαυτός κουβαλά μέσα του και τις μνήμες του προηγούμενου! Ίσως γι' αυτό να είναι και καλύτερος!

Τις καλημέρες μου1

Christina Noe είπε...

Giati apla den mathainoume apo ta lathi mas?Giati den boroume na diakrinoume tin simfora alla peftoume se metopiki mazi tis?