20 Φεβρουαρίου, 2008

ΑΣΚΗΤΙΚΗ

Παραθέτω ένα απόσπασμα απο την Ασκητική του Ν.Καζαντζάκη:
Ερχόμαστε απο μια σκοτεινή άβυσσο,καταλήγουμε σε μια σκοτεινή άβυσσο, το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή.
Ευθύς ως γεννηθούμε αρχίζει κι η επιστροφή.Ταυτόχρονα το ξεκίνημα κι ο γυρισμός.Κάθε στιγμή πεθαίνουμε.Γι'αυτό πολλοί διαλάλησαν:Σκοπός της ζωής είναι ο θάνατος.
Μα κι ευθύς ως γεννηθούμε,αρχίζει κι η προσπάθεια να δημιουργήσουμε,να συνθέσουμε,να κάνουμε την ύλη ζωή.Γι'αυτό πολλοί διαλάλησαν:Σκοπός της εφήμερης ζωής είναι η αθανασία.
Στα πρόσκαιρα ζωντανά σώματα,τα δυο τούτα ρέματα παλεύουν:α) ο ανήφορος,προς τη σύνθεση,προς τη ζωή,προς την αθανασία β) ο κατήφορος,προς την αποσύνθεση,προς την ύλη,προς τον θάνατο.
Και τα δύο ρέματα πηγάζουν απο τα έγκατα της αρχέγονης ουσίας.Στην αρχή η ζωή ξαφνιάζει,σαν παράνομη φαίνεται,σαν παρά φύση,σαν εφήμερη αντίδραση στις σκοτεινές αιώνιες πηγές,μα βαθύτερα νιώθουμε : η Ζωή είναι κι αυτή άναρχη,ακατάλυπτη φόρα του Σύμπαντου.
Αλλιώς,πούθε η περανθρώπινη δύναμη που μας σφεντονίζει απο το αγέννητο στο γεννητό και μας γκαρδιώνει - φυτά,ζώα,ανθρώπους - στον αγώνα?Και τα δύο αντίδρομα ρέματα είναι άγια.
Χρέος μας λοιπόν να συλλάβουμε τ'όραμα που χωράει κι εναρμονίζει τις δύο τεράστιες τούτες άναρχες,ακατάλυτες ορμές.Και με τ'όραμα τούτο να ρυθμίσουμε το στοχασμό μας και την πράξη.

4 σχόλια:

giannis είπε...

h anhfora panta me sygkinouse , mporeis na kateythyneis esy to oxhma......kylas oraia stis strofes,
sth kathfora yparxei panta to asxhmo...na mh piasoun ta frena kna bretheis pro ekplikseon....
bebaia kapoies fores an se parei h kathfora k thn elekseis einai elkystikh k ayth
sth zoh ena einai sigouro...gia na ftaseis sth koryfh, xreiazetai na dianyseis dromo, anhfories,kathfories,ateleiotes baretes eytheies ,,,,telika....
ola einai dromos

Christina Noe είπε...

Mesa mas iparxi to skotadi kai to fos.I tasi gia dimiourgia ki aftokatastrofi.Mesa mas palevoun oi aggeloi ki oi demones.Poso xrono exoyme gia na akolouthisoume to ena revma i to allo?

Ανώνυμος είπε...

Οι ανηφόρες πάντα είναι οι πιο δύσκολες και κοπιαστικές είναι σαν ν'ανεβαίνεις βουνό με στόχο την κορυφή και στην μέση της πορείας σου αρχίζεις και ασθμαίνεις.Δες τις κατηφόρες σαν μια Μεγάλη Κυριακή,σαν μια τσουλήθρα παιδικής χαράς!

veggos είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.