27 Μαΐου, 2008

ΘΑ ΤΗΝ ΑΓΟΡΑΣΕΙΣ ΤΗΝ ΜΕΣΟΓΕΙΩΝ?...

Έψαχνα τόσο καιρό κάτι να παρομοιάσω την ζωή, την δική μου κυρίως αλλά στο γενικά ακούγεται πιο μαλακά.. Μετά απο οντισιόν διαφόρων συνειρμών κατέληξα κι εγώ πως η ζωή μοιάζει με την μονόπολη. Ρίχνεις τα ζάρια, παρακαλώντας η θεά τύχη να μην έχει πάρει ρεπό την συγκεκριμένη μέρα και να σε επιβλέπει, κι ύστερα με όσα έχεις δεδομένα παίρνεις το πιόνι σου - κουφάρι σου κι ακολουθείς την διαδρομή. Στην πορεία αποκτάς λεφτά, σπίτια, οικόπεδα, περιουσία, όλα εκείνα δηλαδή που, φαινομενικά τουλάχιστον, αγωνίζεσαι. Χάριν αγωνίας, στοιχείο που ανεβάζει την λίμπιντο όπου κι αν εμφανίζεται, χάνεις με τον ίδιο τρόπο που απέκτησες ότι πρόλαβες τελοσπάντων, κι έρχεται η στιγμή που μπαίνεις στην λεγόμενη "φυλακή".
Την φυλακή αν τολμήσω να την αναλύσω, φοβάμαι πως θα χαθώ σε γενικότητες κι αερολογίες. Διαφορετική για τον καθένα, το ίδιο σκληρή ωστόσο για όλους. Μένεις και κάθεσαι ήσυχος στο κελί σου βλέποντας όλους τους άλλους να συνεχίζουν το παιχνίδι καθώς το γεγονός πως εσύ βγήκες εκτός δεν σημαίνει και πολλά πράγματα... Show must go on που θα λέγαμε και στα ελληνικά!! Αναμονή μήπως δεήσει ο άτιμος σεναριογράφος και κάνει την ανατροπή. Εκεί, για να μην πηγαίνει κι ο χρόνος σου χαμένος, αναλύεις και υπεραναλύεις τι πήγε στραβά και χαράζεις καινούργιες στρατηγικές για να πάρεις την ρεβάνς. Ω, ναί!! Η σιγουριά κι η ελπίδα για την έλευση της είναι λόγος για να μένεις ζωντανός αναμφισβήτητα!
Κι η παρτίδα μόλις άρχισε για δεύτερη, τρίτη, τέταρτη φορά... Όσο είσαι εν ζωή θα παίζεις ξανά και ξανά κι ίσως ποτέ να μην μάθεις τι κάνει στραβά και να το κάνεις αιώνια με μαθηματική ακρίβεια.
Ο Κούντερα έλεγε πως ο μύθος της αιώνιας επιστροφής είναι αβάσταχτα... αβάσταχτος.. Κι ο Νίτσε, αν θέλω να προσδώσω περισσότερο κύρος σε ότι προσπαθώ να πω, συμφωνούσε. Πολλές φορές δεν έχουμε δεύτερη ευκαιρία να διορθώσουμε πράγματα, δεν έχουμε στο κάτω κάτω δεύτερη ζωή για να μην τα επαναλάβουμε. Κι αυτό βέβαια στην περίπτωση που έχεις εντοπίσει το λάθος, γιατί αν δεν ξέρεις την ταυτότητα του κι απο που κρατάει η σκούφια του, σε μια πιο ελεύθερη μετάφραση θα έλεγα πως την έχεις βαμμένη φίλε μου..
Σίγουρα, έχουμε φτιάξει εμείς τους κάνονες που αποτελούν την βάση μας και συχνά πυκνά είναι τόσο γερά δομημένοι που ακόμα κι εμείς οι ίδιοι πιστεύουμε πως δεν θα μπορούσαν να είναι διαφορετικοί.
Το τι είναι λάθος και τι σωστό δυστυχώς δεν το ξέρω. Υποκειμενικές έννοιες θαρρώ πως άκουσα να τις λένε.. Ποιά είμαι έγω να το αμφισβητήσω? Θα αφήσω τον κόσμο στην ησυχία του επεβίωσε τόσα χρόνια χωρίς εμένα και θα συνεχίσει να γυρίζει και πολύ καιρό μετά την αποχώρηση μου. Πρέπει να φύγω όμως τώρα, είναι η σειρά μου να ρίξω τα ζάρια...

7 σχόλια:

elf είπε...

Show must go on, φυσικά! Και κάποιος άλλος, που δεν θυμάμαι, έλεγε "μη με παρεξηγείς, πρώτη φορά ζω". Μ' άρεσε η παρομοίωση με τη μονόπολη, υλικό για μεγάλη κουβέντα (με ουζάκια;). Και οι κανόνες, επίσης. Ωραίο κείμενο, κοριτσάκι. Καληνύχτες.
ΥΓ. Επιτέλους!

giannis είπε...

endiaferousa prosegish, an k theoro oti den einai toso alithinh k sxetikh me to ti pragmatika simbainei ekso sto kosmo....
krato mono oti feygeis gia na rikseis ta zaria....auto einai thetiko...dokimase isos fereis kt kalo...

gt tora teleytaia olo atolmies diakrino giro mou k de maresei

day-dreamer είπε...

" Ο έρωτάς σου μια πληγή και τρεις κραυγές.
-Στα κόντρα σκούζει ο μακαράς καθώς τεζάρει-.
Θαλασσοκόρη του βυθού, χίλιες οργιές,
του Ποσειδώνα εγώ σε κέρδισα στο ζάρι." ( Καββαδίας )

Καλή ζαριά christina noe :)

Christina Noe είπε...

Xotiko mou omorfo megali kouventa pou travai oposdipote ouzo!!!!Gia na min xrisimopiiso plithintiko kai po ouza!!!xaxaxaxaxaxaxa!

Gianni exeis to dikeoma tis gnomis sou ki ine dekto kai sevasto

Day dreamer ti logia ego na vro na sxoliaso ton Megalo Kavvadia...S'efxaristo poli!

Filia polla!!

Dimitris είπε...

"Ρίξε μια ζαριά καλή και για μένα ρε ζωή..."
όπα...
Νοηματικά άσχετο με το κείμενο αλλά κολλάει με τα ούζα-ούζα-ούζα....χικ
Ως προς το κείμενο...χμμμ μάλλον για αυτό πάντα χρεωκοπούσα στο καπιταλιστικό παίγνιο της monopoly....

Morpheus είπε...

Ποτε δεν μ' αρεσε η monopoly ...

Χριστίνα Ανέφελη είπε...

Μου θύμισες τον στίχο του Αναγνωστάκη, από το "Σκάκι" του:

Έλα να παίξουμε...
κι αυτή δεν έχει τέλος η παρτίδα
.

Καλό βράδυ από μένα Χριστινάκι!
:-)