03 Ιουνίου, 2008

Έμαθες την τέχνη της σιωπής. Δειλά βήματα και κοφτές ανάσες. Ξέφυγες. Έτσι νόμιζες τουλάχιστον.. Που το βρήκες αυτό το παγωμένο βλέμμα στους πρόποδες του καλοκαιριού?
Φόρα στα μάτια σου εκείνο το βλέμμα που είχες όταν σε γνώρισα. Στα προσωπικά μου θαύματα θα το βρείς αν το έχεις χάσει. Στα λίστα με τα πράγματα που μου έκοψαν την αναπνοή και δεν συνάντησα ποτέ ξανά.
Ποιός είσαι εσύ? Δεν σε ξέρω καλέ μου. Μπορεί να φταίει κι η φιγούρα που βλέπω μέσα στον καθρέφτη. Ούτε εκείνη αναγνωρίζω. Ποιοί είμαστε εμείς γλυκέ μου? Τι απογίναμε? Σε ποιά θάλασσα βάλτωσε ο χείμαρρος των λέξεων που μας κατέκλυζαν τα ξημερώματα στην θάλασσα? Τυπικοί χαιρετισμοί και σφιγμένα χαμόγελα? Αυτό σημαίνει φθορά τελικά?
Γλυκανάλατη έμπνευση απο σκέψεις που δεν τόλμησαν να βγούν στο πεδίο της πράξης. Ανέφελα όνειρα. Απ'τα σκισμένα μας τζιν στα τυπικά κουστούμια εργασίας. Απο το σκοτάδι στο φως. Απο το "θέλω" ως το "μπορώ". Απο εσένα ως εμένα...
Κάπου εδώ πρέπει να σε αφήσω. Θα σε θυμάμαι όπως θυμάμαι εκείνα που δεν έζησα ποτέ...

13 σχόλια:

το κορίτσι που ήθελε πολλά είπε...

"Στα λίστα με τα πράγματα που μου έκοψαν την αναπνοή και δεν συνάντησα ποτέ ξανά."

αυτές οι αράδες μόλις μπήκαν στη δική μου λίστα..

τι λίστα κι αυτή ε?
αυτά που σου κόβουν την ανάσα..

καλοκαίριασε..

day-dreamer είπε...

Δεν ξέρω γιατί αλλάζουμε τελικά. Να φταίμε εμείς, ο χρόνος, οι καταστάσεις; Και πόσο ζωντανό το έχουμε αυτό το ψυχρό βλέμμα στο μυαλό μας, ίσως γιατί είναι το τελευταίο.


Με εκφράζει απόλυτα ό,τι γράφεις... Ίσως να περνάμε την ίδια φάση... Δεν γνωρίζω!

Φιλάκια Πολλά!

ΥΓ: Για ακόμα μια φορά υπέροχες σκέψεις!

Dimitris είπε...

Ακόμα ένα Νoe κείμενο με συγκλονιστική ατάκα-κατακλείδα....Άραγε πως μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο...;;;πως να θυμάται όσα δεν έζησε κανείς;;;Πάλι με προβληματισμό με στέλνεις για ύπνο...αλλά το θεωρώ πολύ όμορφο "δώρο"...
Τις καλημέρες μου

kioy είπε...

Ένα ακόμα πολύ όμορφο κείμενο...
Δυστυχώς εμείς οι άνθρωποι ψυχόμαστε συνεχώς στο στίβο των υποχρεώσεων. Βιαζόμαστε, τρέχουμε και αφήνουμε όλα αυτά τα σπουδαία, που ευθρασώς μας φαίνονται μικρά, να μας διαπερνάνε...
Για μένα ο άνθρωπος είναι με την καρδιά στο θέλω και το κορμί στο πρέπει και έτσι τελικά κυβερνάει το δε θέλω...
Την καληνύχτα μου...

ΠΡΑΣΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ ΔΕΜΕΝΗ είπε...

πολύ όμορφο κείμενο. γεμάτο συναισθήματα. μας χάρισες πάλι λίγο απο τις σκέψεις σου.

Χριστίνα Ανέφελη είπε...

Σειρά σου να με κάνεις να αναστενάξω!

Καλημέρα Νοέ μου! :-)

Madame Bovary είπε...

"Στα λίστα με τα πράγματα που μου έκοψαν την αναπνοή και δεν συνάντησα ποτέ ξανά."

κι εγώ εδώ έκανα φόκους.

Ονειροφερμένος είπε...

Σιωπηλή φυγή.. ή διαφυγή..?

παράλληλος είπε...

Όταν η θάλασσα γίνεται λίμνη, η σιωπή είναι αναπόφευκτη.

Την καλημέρα μου!

Morpheus είπε...

Σου εύχομαι να το ξαναζήσεις ... Αν και το ότι κάποια πράγματα δεν ξαναγυρνούν τα κάνουν μοναδικα...

Christina Noe είπε...

Κορίτσι μου,πόσο αμφιλεγόμενη λίστα είναι αυτή.Γλυκόπικρη γεύση θαρρώ πως έχει...

Day dreamer δεν ξέρω αν οι σκέψεις μου είναι υπέροχες είναι σίγουρα όμως βασανιστικές!Δίκιο έχεις είναι το τελευταίο που καταγράφεται κι έρχεται μετά η μνήμη με τις πελώριες συγκρίσεις της να σου θυμίσει ότι κρίνει εκείνη πως δεν πρέπει να ξεχαστεί.Εξ'ου κι η λίστα...Τα ιδια κι εσύ?...

Δημήτρη,σαν Νώε σου μιλάω τώρα,όταν γυρίσω με το καλό θέλω να μου πείς που κατέληξες!Σου βάζω παιχνίδι για να μην βαριέσαι στην αλάνα όσο θα λείπω!

Kjoy δεν είμαστε πολύ ανόητοι τελικά?Πόσο απλό είναι να γίνουμε ευτυχισμένοι και τελικά πόσα εμπόδια βάζουμε ελαφρά την καρδία στο να το πετύχουμε?Τάσεις αυτοκαταστροφής λέγεται αυτό?..

Κλωστούλα μου σε ευχαριστώ πολύ!!

Γειτονάκι μου,ανέφελο μου κορίτσι,ας ανεστενάξουμε με την ησυχία μας να πάνε τα φαρμάκια κάτω!!!

Bovary μου,πολύ άτιμη αυτή η λίστα τελικά...Όχι για αυτά που περιέχει μα γιατί αυτά πέρασαν πια στην χώρα του ποτέ...

Ονειροφερμένε μου,στ'αλήθεια με διάβασες...Σιωπηλή φυγή...

Παράλληλε,άλλη δεν είναι η μοίρα της θάλασσας?Μόνο γιατί μπορώ να συλλαβίσω..

Morpheus μερικές φορές μου φτάνει που το γεύτηκα άλλες ξυπνάει η άπληστη μου φύση και ζητώ την επανάληψη.Και τελικά γίνομαι σαν μωρό παιδί που θέλει λίγο ακόμα!Όσο για την μοναδικότητα που λές..δεν ξέρω.Πότε δεν χόρτασα χαρές τόσο όσο να τις γυρίσω πίσω!

Σας ευχαριστώ όλους πάρα μα πάρα πολύ που περάσατε κι αφήσατε λέξεις τόσο εύστοχες!!
Φιλιά πολλά!!

elf είπε...

Ελπίζω εκεί στις Ευρώπες να έχουν ένα πισι 5' ελεύθερο γιατί 15 μέρες χωρίς Noe κείμενα είναι πάρα πολλές!!! Εκτός αν περνάς τόσο καλά που μας ξεχάσεις κι εμάς και την αλάνα - με την ευχή μου, κόρη μου,χαχαχα!!!
Καλό ταξίδι, κοριτσάκι, μην το αφήσεις να πάει χαμένο...δεν θα το αφήσεις, σου έχω εμπιστοσύνη. Φιλιά πολλά, πολλά, πολλά και καλημέρα!

Christina Noe είπε...

Mama,ti ine o kavouras xoris to zoumi tou?ti ine to noe (pou leei ki enas gnostos..)xoris tin alana???xaxaxaxaxxa!!!Ti tha kanete 15 meres?Tha isixasi to kefali sas den les!!!xaxaxaxxa!!
Kai vevea tha beno!Na min me xexasete nai?Kapou edo giro tha trigirnao ki ego...I magia tou internet!!
Filia polla xotiko mou!Na mou prosexis ki esi!