27 Ιουνίου, 2008

Η ΝΟΕ ΚΑΙ Η.....ΑΛΛΗ

Αυτό που φοβάμαι πιο πολύ έχει φωλιάσει μέσα μου. Βγαίνει που και που στην αντανάκλαση του καθρέφτη να μου θυμίζει την ύπαρξη του κι ύστερα κρύβεται ξανά στα άδυτα των εαυτών μου. Έχει βλέμμα ειρωνικό και ξέρω πως παίρνει ζωή απο μένα κι εγώ απο αυτό. Θα μπορούσε να είναι γρίφος ή κάποιο ηλίθιο παιχνίδι η ανακάλυψη του αν δεν τρακάραμε τόσο συχνά.
Είναι εκείνο που υποκινεί τις πιο παράξενες αντιδράσεις μου, που μου ανοίγει την πόρτα όταν τα πράγματα εξελίσσονται, που μου παίρνει το τιμόνι απο τα χέρια και τα πετάλια απο τα πόδια, είναι ένα μικρό κομμάτι μου που καταλαμβάνει ένα μεγάλο μέρος μου. Είμαι εγώ και κάποια άλλη σ'ένα σώμα.
Ίσως έφταιγε η θέση των άστρων όταν ήρθαμε στον κόσμο. Μεγαλώσαμε μαζί κι ας μη γνωρίζαμε η μια την ύπαρξη της άλλης. Το συνειδητοποιήσαμε αργότερα όταν πια είχαμε έρθει προ τετελεσμένων γεγονότων. Η μία έλεγε ναι κι η άλλη όχι. Μόνο για κείνον συμφωνήσαμε και τελικά ήταν το μόνο που δεν καταφέραμε.
Το καλό είναι πως κοινό μας σημείο είναι η ύπαρξη της θέλησης. Θέληση για ισορροπία. Θέληση για όνειρα. Δίψα για την πραγματοποιήση τους...

8 σχόλια:

Melody είπε...

Αν υπάρχει θέληση, όλα γίνονται. Πίστεψε με .

day-dreamer είπε...

Χριστινάκι μου...
Παρά τις διαφορές και τις ομοιότητες που έχουν η μια με την άλλη, είναι και οι δύο υπέροχες γιατί συνθέτουν ένα ξεχωριστό "όλον", τον ίδιο σου τον εαυτό, εσένα...
Εγώ συμβιβάστηκα με τα "2 διαφορετικά παιδιά μου"...
Για εκείνον συμφωνήσατε και δεν ήταν τυχαίο...
Απο όλες σου τις σκέψεις... μου αρέσει η λέξη "θέληση". Και αυτά που θέλεις είναι πολύ ουσιαστικά... Είμαι σίγουρη οτι θα τα καταφέρεις!
Τα φιλιά μου!

day-dreamer είπε...

Μια παρέμβαση:
Διάβασα με χαρά την πρόσκληση...
Κοίταξε στο "Χώρο του Παιχνιδιού" και στείλε μου email!
Είμαι λίγο ασχετούλικο μωρέ... :(
Φιλάκια Καλή μου Χριστίνα!

kioy είπε...

Αχ αυτό το ακροβάτημα, αυτό το πάντρεμα δυο γοητευτικών περσόνων κάνουν μια άλλη. Μοναδική. Που ψάχνει την ισσοροπία της στο παλούμενο σχοινί της σκέψης και των αισθήσεων...
Μου αρέσει η αισιοδοξία σου, μου αρέσει αυτή η κινητήρια δύναμη της θέλησης, μου άρεσε το κειμενό σου! :)

elf είπε...

Αγαπημένη μου, μικρή ψεύτρα, σιγά μην το φοβάσαι! Εξαιτίας του αντέχεις, εξαιτίας του διαφέρεις και δημιουργείς.
Όσο περνάνε τα χρόνια θα το νιώθεις πιο φευγάτο, σαν να θέλει να φύγει από σένα και να γυρίσει τη γη.
Το θέμα είναι να του αφήσεις χώρο φιλόξενο, πολύχρωμο και διάθεση περιπετειώδη για να μη σ' αφήσει ποτέ.
Το χρειάζεσαι αυτό το κομμάτι σου, Χριστινάκι μου, αλλιώς θα γίνεις σαν όλους.
Οι αντιφάσεις μας μας κρατάνε νέους.
Πολλά φιλιά, αγάπη μου, κι όμορφη Κυριακή!

το κορίτσι που ήθελε πολλά είπε...

δίκιο έχει η ελφ, αν είχαμε μόνο τη μία απ τις δύο πλευρές μας θα ήμασταν ανυπόφορα βαρετοί !

πι ες: το μπλογκ σου είναι το μόνο που δεν κλείνω τη μουσική του. κι όχι γιατί δε μ αρέσουν οι μουσικες απ τα άλλα μπλογκ απλώς το δικό σου είναι το μόνο που το σάουντρακ ταιριάζει με όλα τα γραπτά και δε σου αποσπά καθόλου την προσοχή! τέλεια επιλογή!

ματς μουτς

Christina Noe είπε...

Melody η θέληση είναι ίσως το μόνο που μου έχει απομείνει!!!...

Day dreamer μακάρι κορίτσι μου γλυκό να γίνουν όλα όπως τα λες.Και για μένα και για όλους.Όσον αφορά εκείνον....άστα!!χαχαχαχαχαχα!!Όνειρο ήταν κι έφυγε,όνειρο ήταν και πάει...

Kjoy μου για να σου άρεσε τόσο σημαίνει πως βρήκες κάτι απο σένα εκεί μέσα κι αύτο είναι κάτι που αρέσει σ'εμένα!Είναι όμορφη η θέληση ακόμα κι όταν τσαλακώνεται..

Αγαπημένο μου ξωτικό,εκείνη γράφει όχι εγώ και πολλές φορές με εκπλήσσει τα πόσα έχει να πει,τα πόσα έχει κρυμμένα.Όσο περνάνε τα χρόνια βρίσκουμε τον τρόπο να ζούμε μαζί σιγά σιγά και να φεύγουμε μαζί για το ταξίδι του κόσμου,μακάρι μόνο να μην υπήρχαν τόσα πράγματα που να μας κράταγαν κολλημένες στη γη.

Κορίτσι μου το ξέρω πως έχει δίκιο η ελφ γι'αυτό κόλλησα όταν το είδα!!!χαχαχαχαχαχα!!!Στην αρχή να σκεφτείς νόμιζα πως ήμουν σχιζοφρενής...!!!Αυτό μέχρι να καταλάβω..
Χαίρομαι που σου άρεσε η μουσική κι εγώ στην αρχή είχα κολλήσει!

Φιλιά πολλά σε όλους!!

Dimitris είπε...

Επιτέλους βρήκα το χρόνο που χρειαζόμουν να σε διαβάσω και να σε...σχολιάσω!!
ΓΙΝ και ΓΙΑΝΓΚ λοιπόν...αυτό μου ήρθε στο μυαλό διαβάζοντάς σε...
Η ταοϊκή φιλοσοφία,μια διαιρεμένης στα δύο ολότητας.
Και ειλικρινά νομίζω πως δε χρειάζεται να συμβιβαστεί το ένα με το άλλο,απλά γιατί το ένα συμπληρώνει το άλλο,μάλλον επειδή ένα κομμάτι του ενός υπάρχει μέσα στο άλλο,μάλλον επειδή το Νοe(όπως συνηθίζω να λέω) δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς την άλλη και η άλλη χωρίς το Noe.

Y.Γ. χμμμ στο άλλο πόστ(ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ) ούτε κουβέντα για τους σε πραγματικές συνθήκες καφέδες και ούζα;;;Παράληψις...χαχα.

Τις καλημέρες μου