14 Ιουλίου, 2008

ΠΑΡΑΛΗΡΗΜΑ ΙΙ

Πόσα λόγια είπαμε?... Της λήθης αποκυήματα, της φαντασίας μύθοι... Ότι δεν άγγιξαν τα χέρια μας σκόνη να γίνει να χαθεί, να πάψει πια να στροβιλίζει στα όνειρα μας. Κι όταν χαθεί κι απο εκεί δώσε ένα πόντο ακόμα στο σκοτάδι που νίκησε την μάχη αυτή μες στην καρδιά του καλοκαιριού. Κι όταν χαθεί απο εκεί πάλι στην θύμηση του την φλόγα του θα ψάχνεις, μες στις μετάνοιες, μες στην σιωπή σ'εσένα θα χαρίζεις κατηγόριες.
Γιατί έτσι γεννήθηκαμε στον κόσμο αυτό. Άνθρωποι μονάχοι σε θεάτρου σκηνή βουβή κι απόμακροι απο την γη ετούτη. Μας έγραψαν λόγια που δεν διαβάσαμε γιατί θέλαμε γρήγορα να δούμε το "έζησαν αυτοί καλά". Η περίληψη πουθενά. Σκόρπιες ατάκες μόνο σαν κομμάτια απο σπασμένο παζλ. Να τα ενώσεις για να δείς την εικόνα, να ξεκαθαρίσει ένα τοπίο που θόλωσες με όποια δύναμη σου είχε απομείνει.
Αν μες της τρέλλας τον ειρμό υπήρχε η λογική τότε δεν θα χώριζαν στην γέννα. Αν μες στο σκοτάδι υπήρχε το απόλυτο τότε δεν θα συναντούσαμε φεγγάρι. Αν ήταν να μασταν μαζί εσύ κι εγώ κάποια μοίρα θα το είχε φροντίσει.
Γιατί αλλιώς είναι η ζωή αγάπη μου. Πηλός στα ακροδάχτυλα μας και δροσερός αέρας στα ανοιχτά παράθυρα. Έτσι μας δόθηκε και μας χαρίστηκε χωρίς να αναλωθεί σε τόσες ιστορίες που φτιάξαμε για να την γεμίσουμε, για να δικαιολογήσουμε πως δεν την έχουμε άδικα.
Αχ, και να μπορούσα να σου τραγουδήσω αυτά τα λόγια... Νόημα να μην έβγαζες απο το παραλήρημα μου παρα μόνο να άκουγες την φωνή μου. Να γέμιζαν τον αέρα αυτές οι σκόρπιες λέξεις κι εγώ να ένιωθα πάλι το αυθάδικο βλέμμα σου καρφωμένο στο δικό μου.
Θα σου έκλεβα μια στιγμή απο την αιωνιότητα σου και πάλι δεν θα καταλάβαινες την απώλεια.
Πολύ λίγα πράγματα χρείαζονται αν θες να φτιάξεις ευτυχία κι η συνταγή τόσο απλή που όλοι πίστεψαν πως ειν' παγίδα...

12 σχόλια:

giannis είπε...

kalispera
h noe pou gnorisa k agapisa os syggrafea eksairetikon keimenon einai pali edo...xairomai bebaia ma an esto k ta misa ekfrazoun real moments tote please mh sou rthei na grapseis tpt paromoio
se filo, pao na bro emena gia liges meres

sen_saven είπε...

polu kalo..
h anazhthsh ths xamenhs eutuxias ginetai autoskopos kai lusaleo kunhgi..

day-dreamer είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
day-dreamer είπε...

Είναι εντυπωσιακό πως ένα παραλήρημα μπορεί να καθρεφτίσει συναισθήματα και σκέψεις... Ένα ξέσπασμα γυμνό απο θεωρίες και πρέπει. Προσωπικά, με κούρασαν και τα δύο...
Θεωρίες και πρέπει, τα άφησα στην άκρη για να βρω τα θέλω που είχα κρύψει στα ενδιάμεσα.

Δεν έχω λόγια να πω για το κείμενο. Είναι τόσο γεμάτο και ώριμο. Γραμμένο απο κάποια που ξέρει πολύ καλά τι θέλει και ποια κατεύθυνση να ακολουθίσει πλέον και ίσως το μόνο που μένει για να ξεκινήσει ή να συνεχίσει την πορεία της είναι ένα "Έλα Πάμε!", σίγουρο και σταθερό, τρυφερό και προστατευτικό!

Ανώτερη Δύναμη, Θεός, Μοίρα, τύχη, πεπρωμένο, γραφτό... και απο την άλλη πίστη, θέλω, αγάπη, πόθος, εγωισμός συνθέτουν το σκηνικό της παράστασης.

Περιμένουμε να υποκλιθούμε στο Happy End!

Θα είμαι εδώ για να χειροκροτήσω την ευτυχία σου!

Σε φιλώ!

Sideras είπε...

Αλήθεια πόσα λόγια είπαμε ;Ήταν και αλλά που δεν είπαμε όμως και προσπάθησες το ξέρω… ,το ξέρω καρδιά μου ,έκανες ότι μπορούσες ,αλλά έτσι είναι, εγώ ….,εγώ δεν έχω χρόνο πια μου λιγοστεύει…. Πρέπει να καταλάβεις , και για εμένα είναι δύσκολο σε αφήνω στην αγκαλιά του ……καλοκαιριού ,μα ξέρω ότι τόση ομορφιά δεν θα αφεθεί στο τίποτα,. Κάποιο πιο όμορφο όνειρο θα έρθει να την κλέψει , να την πάρει μακριά. Εκεί που υπάρχει η απόλυτη αθανασία, το απόλυτο άπυρο της ευτυχίας…

Να ‘σαι καλά πολύ όμορφο το παραμιλητό σου , καλώς σε βρήκα

Σιδερένια καλησπέρα σου

Christina Noe είπε...

Γιάννη σ'ευχαριστώ για το κοπλιμέντο αλλά το υπόλοιπο σχόλιο θα το αφήσω να περάσει γιατί θα αναλωθώ να σου εξηγήσω για πολλοστή φορά...
Σου εύχομαι να βρείς αυτό που ψάχνεις και να γυρίσεις πίσω δυνατός και χαρούμενος!

Sen seven αυτό που λες είναι οχι απλά αλήθεια αλλά πραγματικότητα.Το θέμα είναι στο τέλος να μην ξεχάσουμε τι ήταν εκείνο που πραγματικά κυνηγούσαμε..

Day dreamer όταν σου λέω οτι βρήκαμε κοινό κώδικα να με πιστεύεις!!!Έχω μύτη εγώ!!χαχαχαχαχα!Όπως κι εσύ φαντάζομαι,αυτό το "Έλα πάμε" που τόσο καρτερώ φαντάζει τόσο μακρινό και συνάμα τόσο κοντινό...Ας έρθει η ευτυχία για όλους κι εγώ στο ίδιο στασίδι κάθομα με τα χέρια μου ετοιμοπόλεμα για το πολυπόθητο χειροκρότημα του τέλους!!
Σ'ευχαριστώ ειλικρινά!..

Σιδερά μου να σε καλωσορίσω στην αλάνα!Πόσα είπαμε και πόσα κρατήσαμε κι αφεθήκαμε σε τόσες διαφορετικές αγκαλιές του καλοκαιριού και του χειμώνα..Η ομορφιά σίγουρα ταιριάζει στα όνειρα έτσι ζωηροί κλέφτες που είναι μόνο να υποκλιθείς μπορείς μπροστά τους!Κι είναι τα μόνα που δεν μπορείς να σταματήσεις,που δεν μπορείς να χαλιναγωγήσεις!
Σε περιμένω να ξανάρθεις,θα χαρώ πολυ αν ξαναβγείς στην αλάνα για παιχνίδι!

Φιλιά πολλά σε όλους!!!

Morpheus είπε...

Αυτό το παραλήρημα ...
Αυτό που δεν κρύβεται πίσω από τα λόγια σου ...
Οι λέξεις και τα συναισθήματα που βγάζουν...

Η ζωή, λένε, δεν είναι όνειρο, μα θα μπορούσε να φτάσει στο σημείο να γίνει όνειρο.
Πώς άραγε ?

Christina Noe είπε...

Αυτό αναρωτιέμαι κι εγώ τα τελευταία χρόνια...
Φιλιά μικρή μου!

eva είπε...

Ό,τι δεν αγγίζουν τα χέρια μας
το ζωγραφίζουν τα όνειρά μας, για να ξεγελούν την κατάρα που κουβαλάμε από τη στιγμή που γεννηθήκαμε, την κατάρα της μοναξιάς...

Υπέροχο κείμενο.

Καλή σου μέρα

το κορίτσι που ήθελε πολλά είπε...

δεν ξέρω τι να πω.
δεν είμαι καλά σήμερα.
και χάρηκα που το διάβασα.

οπότε μάλλον ευχαριστώ =)

Dimitris είπε...

Για να μην καταλήξω κι εγώ σε ενα παραλήρημα-σχόλιο,μόνο μια σκέψη με αφορμή το κλείσιμό σου...
"Η αναζήτηση της ευτυχίας",λένε,"είναι η μεγαλύτερη πηγή της δυστυχίας...Άλλωστε μια ζωή μαλλον η ευτυχία θα είναι αυτό που περιμένουμε να 'ρθει,όπως λέει και ο Φάμελος.
Τις καλημέρες μου και καλό Σ/Κ στο νησί

Christina Noe είπε...

Ευαγγελία μου σ'ευχαριστώ πολύ!Να περνάς όποτε θες να κάνουμε παιχνίδι!

Κοριτσάκι μου γιατί δεν είσαι καλά?...

Δημήτρη,ίσως τελικά μπερδεύουμε την ευτυχία με την απληστία τύπου "τα θέλω όλα για να είμαι καλά".Κάποιοι άνθρωποι χρειάζονται μονάχα λίγα πράγματα για να ζωγραφιστεί το χαμόγελο στα χείλη τους.
Υ.Γ.Δεν καταφέραμε να φύγουμε τελικά λόγω ανειλημμένων επαγγελματικών υποχρεώσεων....

Φιλιά σε όλους!