25 Ιουλίου, 2011

ΑΝΟΡΓΑΝΩΤΗ ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΗ....

Δεν ξέρω τι πρέπει να γίνει। Παλεύω τόσο πολύ να βρω την ισορροπία μου που στο τέλος ξεχνάω για ποιό λόγο προσπαθώ τόσο πολύ।

Βαρέθηκα। Αν ήμουν υπολογιστής θα μου έκανα μια επανεκκίνηση μπας και ξεκολλήσω (απο το μυαλό μου κυρίως!)। Δεν θα ήταν υπέροχο να γινόταν με ένα κουμπί και όχι με άπειρες ώρες αναλύσεων, με παρέα και χωρίς, και λίτρα κρασιού? Αν και το τελευταίο δεν είναι απαραίτητα κακό...

Απο τέλη Αυγούστου έχω φτιάξει το πρόγραμμα και τις υποχρεώσεις μου έτσι ώστε να λείπω συνεχώς। Ελπίζω η φρενίτιδα των ταξιδιών να ομαλύνει κάπως την κατάσταση.

Αποφάσισα να αποχαιρετήσω και ανθρώπους απο την ζωή μου। Να τους πάρω απαλά απο τους ώμους, να τους συνοδεύσω ως την πόρτα και να τους πω 'αντίο'। Πάντα μου έκανε εντύπωση το πως μπορούμε να υποκριθούμε ολόκληρες σχέσεις!! Επειδή όμως δεν βρήκα ποτέ απάντηση συνήθισα να κάνω την παραπάνω διαδρομή।

Ίσως δεν άλλαξε τίποτα στην πραγματικότητα। Το μόνο σίγουρο είναι οτι δεν άλλαξα εγω, κατάφερα όμως να με ξαναβρώ μετά απο τόσα χρόνια। Αλλά δεν μπορώ να σταματήσω να αναρωτιέμαι, τι μας ορίζει τελικά?...

2 σχόλια:

Όχι είπε...

μμμ νομίζω πως αν κάτι μας ορίζει σταθερά,δηλαδή να μας ορίζει πάντα χωρίς εξαιρέσεις...τότε αυτό είναι οι επιλογές μας.

Morpheus είπε...

"Όσα είναι μακριά μόνο αυτά μας ορίζουν"... Κι οι επιλογές που λέει το κορίτσι μας... Όσα κάναμε κι όσα δεν κάναμε κι άλλα τόσα...
Είναι να μην πάρεις φόρα, άπαξ και το πατήσεις το reset -και πατιέται αρκεί να το θες πραγματικά- θα δεις πως κυλάνε μετά όλα... Αρκεί να νιώθεις καλά εσύ με ότι διαλέγεις...
Φιλιά!