18 Φεβρουαρίου, 2008

ΓΙ'ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΑΝ...

Καταλαβαίνεις την αξία της αγάπης όταν γνωρίσεις το σκοτεινό πρόσωπο του θανάτου.Κάθε τούνελ καταλήγει σ'ένα φως που θα σβήσει στην είσοδο του επόμενου.Φιλίες που χάθηκαν στο άνοιγμα μιας πόρτας που έκλεισε βίαια κι έμεινε εκεί.Ιστορίες που θάβονται στη λήθη της ιστορίας και τις θυμόμαστε σαν ανέκδοτα στο πέρασμα του χρόνου.Αστείες πληγές!
Σκεπάζει η νύχτα κάθε τι όμορφο,το αγκαλιάζει,το φωτίζει,το ντύνει με έρωτα,το κάνει αξέχαστο.Κάθε νύχτα έχει ταυτιστεί με την διάθεση του φεγγαριού.Κάθε έμπνευση υποκλίνεται στο χρώμα των αστεριών της και ξέρω πως ένα απ'αυτά τ'αστέρια είσαι κι εσύ.Γιατί όταν έφυγες απ'τη γή δεν έγινες σύννεφο -γιατί τα σύννεφα φεύγουν- ούτε νερό -γιατί το νερό κυλάει και χάνεται- ούτε φωτιά -γιατί η φωτιά καταστρέφει.Είσαι αστέρι γιατί είσαι πάντα εδώ να φωτίζεις κάθε δάκρυ μου,να ξορκίσεις κάθε πίκρα,να μου χαμογελάσεις.. Κι αυτή η απλή γκριμάτσα του προσώπου θέλει κόπο για να είναι αληθινή.
Είσαι εδώ και μου χαμογελάς και κλαίς όταν κλαίω.Μακάρι να σάλευαν οι φωτογραφίες και να μου μιλούσες,μακάρι να σε συναντούσα σε μια γωνιά ονείρου,μακάρι να συνωμοτούσαν οι άγγελοι να σ'έφερναν κοντά μας για λίγο.
Κι όλοι οι στίχοι μου θα'ναι δικοί σου,φτωχοί ύμνοι σε μια Βηθλεέμ που δεν πρόκειται να ξαναγεννηθεί.Το άστρο της έσβησε κι οι μάγοι χάσανε το δρόμο.Τα δώρα τα μοιράστηκαν πλανόδιοι και τα πούλησαν σαν σουβενίρ σε 'ηρώδειους' περαστικούς.Κι έμεινε το θείο βρέφος να σπαράζει στην αγκαλιά μιας Παναγιάς προμηνύωντας κάθε ανθρώπινη θλίψη.
Όλο το κρύο κρύφτηκε μέσα στην άνοιξη.Δεν ονειρεύομαι πια.Όσα λόγια κρύβουν αυτές οι φράσεις είναι λόγια που δεν βγαίνουν στο χαρτί.Φτάνει η μοναξιά να ταυτίζεται με την κενότητα και την αθλιότητα της ψυχής.
Μοιάζει περισσότερο με εκδίκηση των Ολύμπιων θεών.Μπορείς ακόμα να ακούσεις μια Αφροδίτη να κλαίει κοντά στα κύμματα της θάλασσας...
Μήπως είσαι εκεί?..

4 σχόλια:

giannis είπε...

πολυ καλο χριστινα....

συνεχιζεις να με συγκινεις με τα κειμενα σου...
ευτυχως δε δουλεψα σημερα, μα φτυαριζα 50 ποντους χιονι στο παρκινκ μπας κ παρω ταμαξι αυριο
εσυ? δουλεψες?
αληθεια τι δουλεια κανει μια τοσο ευιασθητη blogger?

giannis είπε...

a kai ksexasa
mou arese to kalh anarrosi pou grapses
gelasa an k en merei exeis dikio
gt kaneis den einai kala telika

Christina Noe είπε...

Πρέπει να μένεις αρκετά βόρεια για να έκανες τέτοια εσκαφή!Δεν ξέρεις πόσο χαρούμενη με κάνεις με τα σχόλια σου γιατί στην πραγματικότητα είσαι ο πρώτος άγνωστος αναγνώστης μου που σχολιάζει κάτι δικό μου.Και για να είμαι ειλικρινής μου άρεσαν πολύ οι ΄καταθέσεις' σου στο δικό σου blog.Ήταν πολύ αυθεντικές,αληθινές χωρίς καμμία διάθεση υπερβολής.(Αν μου επιτρέπεις τα σχόλια).Ασχολούμαι με τον τουρισμό.Φοράω κάθε μέρα το πιο όμορφο χαμόγελο που βρίσκω πλυμμένο και σιδερωμένο στην ντουλάπα με τις διαθέσεις μου κι υποδέχομαι αυτούς που θέλησαν να μας επισκεπτούν!
Το χιόνι λιώνει έξω.Ελπίζω να μάζεψες αρκετές εικόνες.

giannis είπε...

λοιπον χριστινα μου σε οτι αφορα τις εικονες δεσ και το τελευταιο κειμενο που σηκωσα....μενω δυτικα μα ψηλα, χαιδαρι....και ω ναι αρκετα κιλα χιονι φτυαριζα!!!!χχχχ
με κανεις και κοκκινιζω με οτι λες για τα κειμενα...δε μορω να σου πω δημοσια πως το αιτιολογω γιατι καποια δε γραφονται ετσι απλα,, παντως νομιζω οτι βρισκω τον εαυτο μου
συνεχιζω με το οτι και γω φορω καθε μερα το χαμογελο μου, δουλευω σε τραπεζα και ¨οι πελατες εχουν δικιο¨ ....
τωρα για το ποιημα που ζητησες σχολιο,
1.κανενα δακρυ δε παει χαμενο ματια μου, σκεψου οτι ειναι ποταμια και σε ταξιδευουν και επειδη καθε ταξιδι ειναιμια περιπετεια και αξιζει να το ζησεις
2συμφωνω με την αταξια και φυσικα εχει μεγαλη πειρα ο χαμος , για αυτο δηλωνω και εμπειρος...
3 και κανονας ειναι οτι αν κατι ζησει εστω και λιγο δε πεθαινει ποτε, μπορει να καταχωνιαζει καπου μεσα σου , να το ξεχνας σχεδον ολοτελα μετα απο χρονια, μα δε πεθαινει ....στο υπογραφω....